Μηνιγγιώματα
Tα μηνιγγιώματα ειναι πρωτοπαθείς ενδοκράνιοι εξωπαρεγχυματικοί όγκοι που εξορμώνται απο τις μήνιγγες του εγκεφάλου (αραχνοειδή μήνιγγα). Aποτελούν το 32% των πρωτοπαθών ενδοκράνιων όγκων εγκεφάλου στους ενήλικες και η συχνότητα εμφάνισής τους αυξάνεται με την ηλικία. Η συχνότητα εμφάνισής τους στις γυναίκες είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτής των ανδρών (7/3).
Οι προδιαθεσιακοί παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση μηνιγγιωμάτων είναι προηγούμενες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, διάφορες ιογενείς λοιμώξεις, προηγούμενη έκθεση σε ακτινοβολία για θεραπευτικούς σκοπούς, κληρονομικότητα, θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κ.ά. Δεν έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής εάν η χρήση κινητών τηλεφώνων αυξάνει την συχνότητα εμφάνισής τους.
Τα μηνιγγιώματα είναι συνήθως όγκοι και η συμπτωματολογία τους ποικίλει μιας και εξαρτάται από την ατομική τους θέση, το μέγεθος και την μορφολογία τους. Τα κυριότερα συμπτώματα των μηνιγγιωμάτων είναι η κεφαλαλγία (χρόνιος πονοκέφαλος χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό), παράλυση – αδυναμία ενός άκρου, επιληπτικές κρίσεις, διαταραχές συμπεριφοράς και προσωπικότητας, οπτικές διαταραχές, ανοσμία ή οσφρητικές διαταραχές, εμβοές και μείωση της ακοής, ήπιες διαταραχές στο επίπεδο συνείδησης του ασθενούς, μάζα κάτω από το τριχωτό της κεφαλής κ.ά.
Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
των μηνιγγιωμάτων - μετά από κλινική εξέταση του ασθενούς, γίνεται με μαγνητική τομογραφία με την χρήση ενδοφλέβιου σκιαγραφικού.
Η θεραπεια
των μηνιγγιωμάτων θα πρέπει να εξατομικεύεται για τον κάθε ασθενή λαμβάνοντας υπόψιν κριτήρια όπως την ηλικία του, την νευρολογική του εικόνα, την γενική κατάστασή του, την παρουσία άλλων νοσογόνων καταστάσεων, όπως επίσης το μέγεθος του όγκου, την ανατομική του θέση, το σχήμα του, την παρουσία άλλων βλαβών κ.ά.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω
και μετά από λεπτομερή ανάλυση όλων των θεραπευτικών επιλογών του ασθενούς, των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων καθεμιάς από αυτές, ο ασθενής μπορεί να επιλέξει την θεραπεία που θα ακολουθήσει.